Platen draaien.
Het is en blijft fijn om nieuwe dingen te doen en/of aan te leren. Zo heb ik (met velen anderen) weer herontdekt hoe leuk het is om vinyl te draaien. Ik vind het een “relaxed medium”. Je zet een plaat op, gaat luisteren en na een minuut of 20 sta je weer eens op om de LP om te draaien. Zo hoor je ook de wat: “mindere nummers”. Die ik in dit digitale tijdperk zelf al gauw zou door zappen.
Gelijk goed.
Digitaal heb ik nu wel onder de knie. Ik kan met 32 bit en 192Khz streamen, dat is voorlopig ruim voldoende. Ook buizen versterkers, tuners, vintage, dat kan ik zo mooi maken als ikzelf wil. Ik kan het zelfs: “té goed” maken waarbij het technisch top is maar het toch niet lekker klink. En dat, beste lezers, dát vind ik nu het “magische van vinyl” Het geluid heeft iets natuurlijks.
Met deze Thorens TD-160 is het allemaal begonnen. Hij is van goede kennissen en had zeker 20 jaar op zolder gestaan. Totdat hij weer uit het stof opdook. “Is het nog wat? werd mij gevraagd?” Ik: Ja hoor het is een prachtige speler, heeft alleen wat aandacht, olie en een nieuw snaartje nodig. De naald was op dat moment nog redelijk goed. Ik: ” als je jarig bent vraag een nieuw pick-up element, ik zet hem er wel in” Hij “dat duurt nog lang!”
Een aantal weken terug hadden we weer contact, zelfde vraag “of het nog wat was” . Wou misschien liever een nieuwe kopen, wat een heel normale reactie is, immers zo’ n oud ding kan toch niets zijn? Ik: ” Hij is beter dan een nieuwe Thorens van €800, koop een goed element een Nagaoka MP-110, maar als het écht heel goed moet, een MP-150.
Er moest even overlegd worden met het “thuisfront” want €349 voor een pick-up element “in zo’ n oud ding” dat kan toch nooit goed zijn? Nou lang verhaal kort, na installatie werd ik kort daarna gebeld “of ik kwam luisteren” want de draaitafel maakte “overuren”
Erg leuk zulke blije gezichten te zien. ? De rest van de set? Was helemaal niet overdreven duur. O.a. een Yamaha A-S501 en Hepta 5 luidsprekers Het klonk ontzettend goed. Niks geen naar transssissstor geluid, mooi laag, midden en sprankelend hoog. Natuurlijk veel Pink Floyd gedraaid en verwanten ook live met David Gilmore en zo. Echt om te smullen.
Op een gegeven ogenblik kwam er een oude LP op van Rita Reys …… oooo wat mooi, zo echt, zo relaxed. Als klapstuk Earth & Fire Reality Fills Fantasy het nummer People Come en People Go. Wauw wat goed. Wat een dynamiek, wat een souplesse top. De beste man wou nog “een stapje hoger” met andere luidsprekers. Ik: “nergens voor nodig, niks meer aan doen!” Ik heb het geprobeerd uit zijn hoofd te praten….. “Platen kopen”
Thorens TD-2001.
Voor mijn Thorens TD-2001 heb ik ook een ander element gekocht. Op advies van Roger, een kennis van het High-end forum werd het een Denon DL-103. Lang niet élk willekeurig pick-up element kan in een draaitafel. Zo is een TP90 die op deze TD-2001 zit, een zware arm. En die van de TD-160 die een TP16 heeft weer een middel zware. Afijn een heel verhaal dat nog komt.
Nieuw.
Wat nieuw is, dat ik na het instellen met een standaard sjabloon. Het fijn afregelen ook met spectrumanalyze doe.
Dan krijg je dit soort plaatjes. Dit is een Denon DL-103 bij 80µm. Dat zegt je waarschijnlijk niets maar 0,41% vervorming bij zulke sterke geluidstonen die waarschijnlijk zelden op de plaat staan is erg goed. Je kunt er uren mee prutsen door telkens het element 1mm of minder te verschuiven. Uiteindelijk na een hele middag “prutsen” zit ik op 90µm en ook bij het maximale van de testplaat 100µm vliegt de naald echt niet uit de groef.
Voor de Sony heb ik een Nagaoka MP-200 besteld en die ga ik er eerdaags inzetten, waarna ik alle metingen nog eens een keer over ga doen. Totdat mijn methode zo perfect mogelijk is. En het leuke is dat volgens mij nog niemand op het idee was gekomen om het zo te doen. Het is zoveel nauwkeuriger dan alleen met een oscilloscoop, die ik uiteraard ook gebruik.
Hier alvast een voorproefje van het verschil tussen de MP-150 en MP-200
Vriendelijke groet,
Jack
